En nia hodiaŭan felietonon enkondukis nin gesinjoroj taktoj de unu el la plej konataj en Pollando polonezoj „Adiaŭo de la Patrujo” de Michał Kleofas Ogiński. Iam ĝi estis danco inaŭgranta balojn de maturecekzamenotoj, 100 tagojn antaŭ la abiturienta ekzameno, kvankam poste popularecon akiris ankaŭ polonezo el la filmo „Sinjoro Tadeo” komponita de Wojciech Kilar. „Adiaŭo de la Patrujo” ne konserviĝis manuskripte, sed en la presa formo ĝi aperis en 1794. Kiel la muzika komponaĵo ĝi grave influis aliajn komponistojn de la romantika epoko. Kaj la motivo paroli pri ĝi estas la fakto, ke la 25-an de septembro 2020 pasas la 255-a naskiĝdatreveno de ĝia kreinto, princo Michał Kleofas Ogiński. Li naskiĝis en la loko Guzowo apud Varsovio. Komence li lernis vilonon- kaj klavicenludon en ĉi tiu loko, ankaŭ muzikteorion kaj figuritan bason. Ekde 1782 li prenis en Varsovio violonlecjonojn kaj en pli postaj jaroj li ĉerpis el la instruoj de tiaj violonistoj-virtuozoj kiel Giovanni Battista Viotti aŭ Pierre Baillot. Michał Kleofas Ogiński ne interesiĝis pri muzika kariero kvankam li komponis 26 polonezojn, romancojn, kantojn, kvadrilojn, menueton, valsojn kaj unuaktan operon „Zélis et Valcour ou Bonaparte au Caire” („Zelis kaj Valcour, alie Napoleono en Egipto”) neniam enscenigitan. Li aŭtoras krome „Leterojn pri muziko” kaj franclingvajn taglibrojn el la jaroj 1788-1815. Kiel dirite Michał Kleofas Ogiński ne intencis dediĉi sin al muziko. Jam kiel 21-jarulo li komencis politikan agadon kiel deputito kaj apoganto de la reĝo Stanisław August Poniatowski, de kiu li ricevis la oficon de la fiskokomisaro de la Granda Litova Princolando. En la jaroj 1790-91 li okazigis diplomatiajn vojaĝojn al Hago, Amsterdamo kaj Londono. La celo de la misio estis vastigo de la komercaj kontaktoj maravoje kun la Okcidenta Eŭropo. Kvankam li partoprenis la laborojn de la historia 4-jara Sejmo (1788-92) li ne estis pledanto por la 3-Maja Konstitucio. Fine li ektroviĝis inter politikistoj, kiuj subskribis la malfierindajn dispartigajn traktatojn kun Rusujo kaj Prusujo, sed aliflanke en 1974 li partoprenis la Kościuszko-Insurekcion komandante propran regimenton de ĉevalpafistoj. Post la falo de Vilno li traiĝis al Varsovio kaj post la venka batalo kontraŭ caraj trupoj li forveturis al Vieno kaj Vencio. La insurekcio tamen malsukcesis. Pro la rifuzo de la propono de la komandanto de okupaciaj trupoj Suworow reveni al Pollando oni konfiskis liajn havaĵojn. Dum kelkaj jaroj Michał Kleofas Ogiński aktivis en elmigrejo kaj dum sia estado en Parizo konatiĝis persone kun Napoleono Bonaparte. Fine de 1801 li akiris aprobon reveni al la lando kondiĉe de ĵurpromeso pri fiedeleco al caro Aleksandro la 1-a. Li ekloĝis en la heredita de sia onklo bieno Zalesie apud Vilno. Post 1812 li ligiĝis kun la inteligentula kaj kultura medio de Vilno organizante spektaklojn kaj koncertojn. Li fariĝis prezidanto de Tipografia kaj Bonfara Societoj tie. En 1802 post la divorco kun Izabela Lasocka li edziĝis al itala kantistino Maria de Neri. En 1822 li por konstante forveturis al Italio kaj Florenco, kie li mortis la 15-an de oktobro 1833. Liaj korpaj restaĵoj ripozas en la Panteno el elstaraj personoj en la tiea preĝejo Santa Croce apud Galilelo, Mikalanĝelo, Rossini, Machiaveli, Czartoryski-princinoj. La memoro pri Michał Kleofas Ogiński ne forgesiĝis. Ekde 2008 en la kuracloko Iwanicz-Zdrój okazas Internacia Festivalo de Serioza Muziko, kies patrono estas Michał Kloefas Ogiński. En 2016 laŭ inciato de la pola ambasado en Vilno estis funkciigita multmedia ludanta benko, okaze de la 250a naskiĝdatreveno de la komponisto, apud la sidejo de la pola ambasado kaj unu el la vilnaj palacoj de Ogiński-familio. Premante butonon eblas i.a. aŭskulti unu el kvin liaj komponaĵoj kaj ekscii informojn pri la komponisto.
El la elsendo 25.09.2020. Legas Barbara – 7′ 45″
