Sciencaj informoj

Sciencistoj de jaroj cerbumas ĉu la vizaĝmimiko influas niajn emociajn spertojn. Evidentiĝas, ke la internacia esplorista grupo trovis pruvojn pri tio, ke eĉ ŝajnigita rideto povas elvoki senton de feliĉo. La ĉefaŭtoro de la esploroj estas Nicholas A. Coles el Stanford-universitato. Partoprenis la esplorojn preskaŭ 3900 personoj el 19 landoj, inkluzive de Pollando, kiuj dividitaj laŭ tri grupoj testis diversajn manierojn imiti la rideton.
Parto de ili tenis inter la dentoj longskribilon, parto imitis la mienon de ridetantaj aktoroj. La ceteraj estis petitaj ŝovi la buŝangulojn direkte al oreloj kaj levi la vangojn helpe de la vizaĝmuskoloj. En ĉiu grupo la duono de la partoprenantoj plenumantaj la taskon rigardis gajigajn bildojn de malgrandaj bestoj, floroj kaj efektoplenaj piroteknikaĵoj. La alia duono havis antaŭ si senbildan ekranon. La testitoj rigardis la samajn fotojn aŭ ilian mankon ankaŭ tiam, kiam ilia tasko estis konservi neŭtralan vizaĝesprimon. Por ke la partoprenantoj de la eksperimento ne malkaŝu la esplorcelon, kio povus influi la esplorrezultojn, ili ricevis la taskon fari kelkajn etajn ekzercojn, inkluzive de simplaj matematikaj kalkuloj. Post ĉiu tasko oni demandis ilin kiomgrade ili sentas sin feliĉaj.
Laŭ la analizo de donitaĵoj la esploristoj notis rimarkeblan pliboniĝon de la bonfarto inter la partoprenintoj, kiuj imitis ridetojn de aktoroj sur la fotoj aŭ uzis la vizaĝmimikon. Multe malpli rimarkeblaj estis rezultoj en la grupo de testitoj, kiuj tenis inter la dentoj longskribilon. Laŭ sciencistoj tio ligiĝis kun la fakto, ke en vera, aŭtenta rideto oni ne kunpremas la dentojn. La ĉefaŭtoro de la eksperimento asertas do, ke la vizaĝmuskoloj etendiĝantaj por ŝajnigi rideton povas kaŭzi la senton de feliĉo, same kiel senton de kolero povas kaŭzi sulkiĝinta frunto.
La aŭtoroj faras la rezervon, ke la akiritaj rezultoj pri ŝajnigita rideto ne estas sufiĉaj por helpi en la forigado de pezaj malsanoj kiel deprimo. Tamen la eksperimento liveris taŭgajn informojn pri tio, kio estas la emocioj kaj el kio ili fontas.

El la elsendo 25.11.2022. Legas Barbara – 02’58”

La 15-an de novembro la Politekniko de Voclavo (la sudokcidenta Pollando) solenis sian feston organizatan ekde 1984 kaj ligitan kun la datreveno de la unua prelego prezentita en la postmilita Vroclavo.
Dum la solenaĵo la titolon de la honorofica doktoro – doktoro honoris causa – ricevis profesoro Michel Virlogeux el la Nacia Lernejo de Pontoj kaj Vojoj en Parizo, sciencisto kaj kontruktoro, elstara specialisto pri pontkonstruado. Oni rekonis liajn elstarajn atingaĵojn koncerne la pontkonstruan inĝenierion, inkluzive de prilaboro de sciencaj fundamentoj por la projektado de stajpontoj. Oni honoris liajn meritojn por la Vroclava Politekniko. Profesoro Virlogeux partoprenis projektadon kaj konstruadon de pli ol 100 pontoj, inkluzive de la ponto Vasco da Gama en Lisbono kaj de Viadukto-Millau en Francio.
Dum la solenajo de la vroclava altlernejo oni anoncis la nunjaran laureaton de Lem-premio. Por la konkurso oni kandidatigis 26 sciencistojn el 14 diversaj landoj. Laŭ la decido de la konkurskapitulo la premion 2022 ricevis profesoro Samuel Stranks el la Fakultato pri la Kemia Inĝenierio kaj Bioteknologio en Kembriĝuniversitato. En sia laboro li okupiĝas pri optikaj kaj elektronikaj proprecoj de novaj duonkonduktiloj laŭ la vidpunkto de ekonomia aspekto apliki ilin en elektroniko. La transdono de la premio okazos venontjare dum speciala solenaĵo organizota tiuokaze.
.

El la elsendo 25.11.2022. Legas Maciel – 01’54”

Delonge estas sciate, ke dum la dormo okazas procezoj ligitaj kun lernado kaj memoro. Neŭrologo Anna Schapiro, Dhairyya Singh kaj Kenneth Norman el la Princetona Universitato kreis kalkulmodelon bazitan sur la neŭrona reto, kiu ebligis al ili enrigardi la lernoprocezon dum la dormo. Tiu modelo elmontris, kiel unu cerbosfero influas/instruas la alian, en la kondiĉoj kiam ne venas impulsoj de la ekstera mondo. La esploristoj malkovris, ke dum la dormo la hipokampo instruas la novkortekson tion, kion ĝi eksciis dumtage. Nome en la daŭro de la dormo nia cerbo ĉirkaŭ kvin fojojn nokte transiras de la fazo NREM al REM. Ĝuste tiam la hipokampo peras al la novkortekso novajn informojn akiritajn en la daŭro de la tago. Tiel do post la nokta vekiĝo nia memoro estas iel modifita.
La esploristoj konstruis modelon konsistantan el hipokampo, la cerbosfero respondeca pro la akirado de novaj informoj kaj novkortekso en kiu, okazas i.a. procezoj rilataj al lingvo, konscio kaj longdaŭra memoro. La modelo elmontris, ke dum la fazo NREM la cerbo – sub la gvido de la hipokampo – ĉefe “foliumas” la plej novajn eventojn kaj donitaĵojn. En la fazo REM aktiviĝas aliflanke malpli novaj rememoroj konservataj en novkortekso. Ambaŭ cerbosferoj komunikiĝas en la fazo NREM. Tre grava estas la konektligo inter ambaŭ fazoj, ĉar kiam la novkortekso ne havas ŝancon rekrei la informojn, kiujn ĝi stokas, ili estas anstataŭitaj, „surskribitaj”. Laŭ Singh por kreiĝo de longdaŭraj rememoroj estas necesa konektigo inter la du dormofazoj.
La prezentitaj ĝisnunaj esplorrezultoj devas esti konfirmotaj eksperimente, ĉar sciencistoj siajn simuladojn limigis al plenkreska persono, kiu spertis bonan noktan dormon. Tiuj rezultoj ne devas esti veraj, ekzemple rilate al infanoj kaj plenkreskuloj, kiuj ne ĝuis bonan noktan dormon. Tamen la aplikita modelo, kiun eblas adapti al diversaj situacioj kaj personoj povas evidentiĝi taŭga en pliaj esploroj ligitaj kun la dormoproblemoj. En pli longa perspektivo ĝi servos al esploroj pri psikaj kaj neŭrologiaj statoj, en kiuj unu el la simptomoj estas dormoperturboj.

El la elsendo 15.11.2022. Legas Barbara – 03’17”

Ĝis la fino de septembro oni atendis anoncojn por la 2-a eldono de la Eŭropa Premio de Stanisław Lem, Lem Prize. La premio estis establita de la Vroclava Politekniko en 2021 por omaĝi la 100-an naskiĝdatrevenon de la elstara pola sciencfikcia romanverkisto, al kiu la Politekniko atribuis honoran doktorecon en 1981.
La Eŭropa Premio de Stanisław Lem estas adresita al junaj sciencistoj (ĝis 40-jaraĝaj) studantaj aŭ gvidantaj esplorojn en la Eŭropa Unio kaj en la landoj partoprenantaj la programon Horizonto Eŭropo. Ĝi estas aljuĝita ĉiujare pro aktuala malkovro aŭ signifa atingaĵo sur vaste komprenitaj kampoj de scienco kaj inĝenierio, kun fortaj elementoj de teknologia, interfaka, kreiva vizio. Junan scienciston, kies esploroj povus pozitive influi la estontecon de la homa civilizacio atendas 100 mil zlotoj.
La unua premiito fariĝis profesoro Randall J. Platt, fakulo pri genetika inĝenierio el la Federacia Politekniko de Zuriko (ETH Zurich – Eidgenössische Technische Hochschule Zürich). Li kreis tie esplorteamon, kiu okupiĝas pri la evoluo kaj plibonigo de aplikoj de la indikila ĉelteknologio strebante krei tute novajn metodojn de biomedicina inĝenierio. Profesoro Platt venis al Vroclavo komence de la nova akademia jaro, por inaŭgura malferma prelego kaj sciencaj seminarioj.
La laŭreaton de Lem-premio elektas internacia ĵurio gvidata de profesoro Reimund Neugebauer (prezidanto de la Fraunhofer Societo). En ĝia konsisto troviĝas ankaŭ Tomasz Lem, la filo de la verkisto. La nomo de la gajninto de Lem Prize 2022 estos anoncita la 15-an de novembro, kiam la vroclava Politekniko solenos sian feston.

El la elsendo 05.11.2022. Legas Maciek – 01’54”

Meze de novembro okazos la unua Festivalo de Sciencaj Filmoj. La antaŭfestivalan konkurson povas partopreni junuloj kaj plenkreskuloj inter la 16-a kaj la 40-a vivojaroj. Oni akceptas ĉiuĝenrajn filmojn kaj la baza kriterio por ilia klasifikiĝo estas kerna ligiteco kun la scienca temaro.
Kiel informis la organizanto, CEZAMET funkcianta ĉe la Varsovia Politeknko, scienco signifas multon pli ol sole laboratoriojn kaj eksperimentojn. Oni do invitis al la konkurso junajn reĝisorojn, sciencistojn, instruistojn, jutubistojn, bloggvidantojn kaj ĉiujn filmkreantojn prezenti fruktojn de sia imagopovo. La festivalo estas do la maniero inviti vastan socion al diskuto pri la plej novaj malkovroj, teknologioj kaj vaste komprenataj sciencoj. Temas ankaŭ pri la popularigado kaj firmigado de konoj.
En la ĉefa festivala konkurso partoprenos 10 plendaŭraj, almenaŭ unuhoraj kaj 15 mallondaŭraj filmoj, 10-15 minutoj. Ĉiuj devas esti produktitaj en la pola lingvoversio kaj deveni el la jaroj 2018-2022.

El la elsendo 05.11.2022. Legas Maciek – 01’20”

Same pozitivaj, kiel ankaŭ negativaj emociaj spertoj estas konservataj en nia memoro. Tio gravas por nia transdaŭro, ĉar necesas memori pri danĝeraj situacioj por eviti ilin estonte. La ĝisantaŭnelongaj esploroj pruvis, ke la ŝlosilan rolon en tio ludas la cerbostrukturo difinata latine Corpus amygdaloideum, kiu ludas gravan rolon en alifarado de emocioj. Lastatempe estis malkovrite, ke ankaŭ alia cerbostrukturo gravas por konservado de emociaj spertoj. Temas pri cerebelo, aŭ cerbeto kiu laŭ sia aspekto similas al malgranda cerbo. Ĝia lezo perturbas precizajn movojn, ekvilibron, korposintenon kaj lernadon de movoj, kiel kaze de biciklado. Do la cerebelo cerbeto certigas la kunordigadon kaj precizecon de movoj. La plej novaj esploroj de profesoroj Dominique de Quervaina kaj Andreas Paassotiropoulos el la Universitato en Bazileo elmontris ĝian signifan rolon en la konservado de emociaj spertoj. En siaj esploroj kun 1418 partoprenantoj al la testatoj estis prezentitaj bildoj neŭtralaj kaj elvokantaj la emociojn. Samtempe helpe de la magneta rezonaco estis registrita la cerboaktiveco de la partoprenantoj. Laŭ sekvaj memortestoj la bildoj, kiuj elvokis pozitivajn aŭ negativajn emociojn estis pli bone memorfiksitaj ol bildoj emocie neŭtralaj. Oni konstatis, ke konservado de bildoj emocie aktivigaj ligiĝis kun la aktivecokresko de cerbosferoj, kiuj rolas en la memorfiksado de emocioj. Tiu aktiviĝo estis konstatita ankaŭ en cerebelo. Samtempe la sciencistoj pruvis, ke ĝi komunikiĝas kun diversaj cerbopartoj en la daŭro de la procezo de intensa fiksado de emociigaj bildoj. Ĝi ricevas signalojn el la cerboparto grava por la percepto kaj takso de la emocioj, kaj krome transsendas signalojn kaj al Corpus amygdaloideum kaj al hipokampo, kiu ludas esencan rolon en la konservado de rememoroj. Kvankam fajnigo de memoro pri emociigaj situacioj estas ŝlosila por transdaŭro, kaze de tre negativaj spertoj povas kaŭzi revenantan timon. Laŭ esploristoj ilia malkovro povas havi signifon por kompreni psikajn statojn, kiel posttraŭmata streĉa perturbo (PTSD). La nunaj laboroj en Bazielo okazas kadre de la esplorprojekto, kies celo estas pli bona kompreno de emociaj kaj kognaj procezoj kaj apliko de akirotaj rezultoj al projektoj klinikaj.

El la elsendo 25.10.2022. Legas Barbara – 3′ 23″

FOMO (Fear of Missing Out), do timo esti rete malkonektita estas ĉiam pli ofta. Tial la pola Nacia Esplorinstituto lanĉis edukkampanjon, kadre de kiu oni planas prezenti dum kvin semajnoj rete kaj en sociaj portaloj mallongajn edukfilmojn. La unua el ili „FOMO. Miaj konatoj amuziĝas sen mi” prezentas reagon de personoj, kiujn karakterizas altgrada timo pri reta malkonekto en la situacio, kiam iliaj konatoj pasigas tempon sen ili.
La kampanjo baziĝas sur la raporto „FOMO 2021. Poloj kaj timo pri reta malkonekto dum la pandemio”. Realigita de NASK, la Varsovia Universitato kaj la Tutlanda Esplorplatformo Ariadna ĝi ne lasas dubojn, ke kreskis procento de personoj kun ĉi tiuj simptomoj. Poloj frontas troan ŝarĝon per informoj venantaj el la reto, kreskas ilia engaĝiĝo en la sociaj portaloj. En la sekvo tiuj personoj frontas problemojn pri la decido, kiu el la informoj estas esenca, probemojn pri koncentriĝo pro troa informabundo, la senton ne sekvi ĉiujn aktualaĵojn, kapturniĝojn kaj malkapablon entrepreni ajnan aktivecon. En plej signifa grado FOMO-sindromo koncernas junajn retuzantojn.

El la elsendo 15.10.2022. Legas Maciek – 01’29”

Sciencistoj el Nederlando kaj Usono malkovris interesan fenomenon, kiu rilatas al la cerbo de la patroj, kiuj bovenigis sian unuan idon. Nome ĝi malgrandiĝas, sed ne temas pri fenomeno malavantaĝa, sed tute normala. Plie, eksterordinare bezona por ilia patra rolo.
Komence sciencistoj interesiĝis pri la cerbo de gravedaj virinoj kaj pri tio kiel ĝi ŝanĝiĝis post la nasko de bebo. Ili certis, ke la nasko ligiĝas ne sole kun hormonaj ŝanĝoj, sed ankaŭ kun iuj ŝanĝoj en la patrina cerbostruktoro. Pri la temo okupiĝis dum jaroj i.a. sciencistoj el la Anatomia Universitato en Barcelono. En 2016 oni publikigis konfirmajn esplorrezultojn. Montriĝis, ke la ŝanĝoj en la virinaj cerboj okazas en lokoj unuavice respondecaj pro empatio kaj interpreto de emocioj ĉe aliaj personoj. Tio ebligas al la patriniĝitaj virinoj plenumi sian novan socian rolon
Tiuj esplorrezultoj kaŭzis, ke sciencistoj decidis kontroli ankaŭ tion, ĉu samaj ŝanĝoj okazas en la cerbo de viroj, kiuj fariĝis patroj. Post la koncerna testado estis konstatite, ke la cerboj de novpatroj malgrandigis sian kapaciton meze je du procentoj. Sed tiuj unuavide negativaj sekvoj elmontris, ke dank’ al ili viroj fariĝas kapablaj konstrui firman ligon kun siaj novnaskitaj infanoj.
La ekzamenadojn partoprenis po 20 viroj el Hispanio kaj el Usono kaj grupo de viroj ne havantaj infanojn. Hispanoj estis subigitaj al magneta rezonanco antaŭ la gravediĝo de siaj partnerinoj kaj la duan fojon post la naskiĝo de infanoj. Usonanoj estis testitaj jam kiam iliaj partnerinoj estis gravedaj. La sekva testado estis ripetita, kiam iliaj infanoj estis 7-8 monataj. La akiritaj rezultoj estis komparitaj kun la megnata rezonanco akirita ĉe seninfanaj viroj. Montriĝis, ke la cerbo de viroj, kiuj fariĝis patroj malgrandigis sian volumenon meze je du procentoj. Samtempe oni rimarkis ŝanĝojn en tiu regiono de cerbo, kiu respondecas pro socia komprenemo. Tio signifas, ke la cerboreduktiĝo ne kaŭzas ĉe viroj negativajn flankefikojn, kontaŭe ebligas konstrui firmajn ligojn kun siaj infanoj. El aliaj esploroj rezultas, ke krom ŝanĝoj, kiuj rekte okazas en la strukturo de la viraj cerboj okazas ĉe ili hormonaj ŝanĝoj. Ĉe la patriĝintaj viroj estis notita malkresko de testosterono, kion sciencistoj interpretis, kiel rezignon pri rivalado flanke de viroj favore al rekta protekto de infano. Alia kontrolita hormono estis oksitocino, ofte difinata kiel hormono de amo, respondeca pro ligosentoj. La ekzamenoj pruvis, ke ĝia kresko ĉe viroj okazas, kiam ili prenas bebon en la brakojn aŭ pasigas kun ĝi tempon.

El la elsendo 05.10.2022. Legas Barbara 03’40”

Pri la sandamaĝa sekvo de la blukolora lumemisiado oni atentigas delonge. Pli frue oni ligis tiun ĉi fenomenon kun dormoperturboj ĉe infanoj kaj plenkreskuloj. La plej novaj esploroj sugestas, ke aldone la blukolora lumemisiado povos negative influi la infanaĝan evoluon kaj estontan fekundecon de junaj organismoj. Tio ligiĝas kun la fakto, ke la blukolora lumemisiado dum la uzo de tabletoj kaj grandekranaj poŝtelefonoj povas efiki je la hormonnivelon kaj kreskigi la riskon de tro frua maturiĝado. La rilatajn esplorrezultojn oni prezentis dum la nunjara 60-a kongreso de Eŭropa Societo por Pediatria Endokrinologio (ESPE) en Romo.
La esplorojn faris doktorino Aylin Kilinç Ugurlu kaj ŝiaj kunlaborantoj en Ankaro, Turkio. Ili esploris la influon de la blukolora lumemisiado je la nivelo de reproduktaj hormonoj kaj la maturiĝoperiodo ĉe ratoj. La maturiĝa momento ĉe ratoj estas pli-malpli sama kiel ĉe homoj, sed ĝi estas adaptita al malpli longe atendata vivodaŭro. La hormonaj kaj ovolutariaj ŝanĝoj en la periodo antaŭantaj la seksan maturiĝon estas kompareblaj kun la homaj.
La rataj femaloj estis dividitaj je tri grupoj po 6 animaloj. Ili estis elmentitaj je efikado de normala lumciklo aŭ je 6- aŭ 12-hora efikado de la blukolora lumo. En ĉi lastaj du grupoj la unuaj simptomoj de malturiĝado aperis multe pli frue ol en la unua grupo elmetita al normala lumciklo. Ju pli longdaŭra estis la blukolora lumefikado des pli frue komenciĝis la seksa maturiĝo. Krome oni konstatis la malpli altan nivelon de melatonino kaj altigitan nivelon de generaj hormonoj, fizikajn ŝanĝojn en la ovarihisto konforme al la komenciĝinta seksa maturiĝo. Post la 12-hora emisiado de la blukolora lumo oni rimarkis ankaŭ iujn lezosimptomojn de ĉeloj kaj inflamon de ovarioj.
Laŭ la sciencidtoj tio povas atesti pri la perturboj en la biologia horloĝo. La blua lumo bremsas la vesperan kreskon de la melatonino, kiu preparas organismon al ripozo kaj dormo. Ĝenerale la nivelo de melatonino estas pli alta antaŭ la ol komenciĝas la maturiĝado de organismo ol en la periodo kiam la maturiĝado jam daŭras. Tio signifas, ke ĉi tiu hormono efikas prokraste je la maturiĝo.
Kelkaj esploroj en la lastaj jaroj, aparte dum la pandemio, elmontris pli fruan seksan maturiĝadon de knabinoj. Oni klarigas tion per pli longe pasigata tempo antaŭ la ekrano ekzemple dum la truda izoliĝo. Kvankam oni ne povas limiĝi al la priraportitaj esploroj iliaj aŭtoroj sugestas, ke oni minimumigu la uzon de aranĝaĵoj emisiantaj la bluan koloron aparte flanke de infanoj en antaŭ la maturiĝa periodo, aparte vespere kiam tio povas influi ilian hormonfunkciadon.

El la elsendo 25.09.2022. Lagas Barbara – 04’01”

Hepato ĉiutage purigas la korpon de multaj toksinoj kaj pro tio daŭre frontas damaĝoriskon. Malsame al aliaj organoj ĝi tamen havas la kapablon kuraci tiajn damaĝojn. Sed kiom longe tiu kapablo daŭras? Por trovi la respondon al ĉi tiu demando necesis fari konformajn esplorojn ĉe homoj, ĉar rilataj esplorrezultoj ĉe bestoj ofte estis malakordaj.
Tiun taskon entreprenis internacia sciencista teamo gvidata de d-ro Olaf Bergmann. Ĝian konsiston eniris ne nur biologoj kaj klinikaj laborantoj, sed ankaŭ fizikistoj kaj matematikistoj. Ĝi ekzamenis hepatojn de multaj homoj, mortintaj inter la 20-a kaj la 84-a vivojaroj. La akiritaj rezultoj evidentiĝis surprizaj. Estis konstatite ke, sendepende de la mortoaĝo, la ekzamenitaj hepatoj ŝajnis ĝenerale esti pli-malpli 3-jaraj laŭ sia aĝo. Krome evidentiĝis, ke en la vivodaŭro la hepato kapablas adaptiĝi al la ŝanĝiĝantaj korpobezonoj, dank’ al la konstanta renoviĝado de la ĉeloj, kio okazas ankaŭ ĉe personoj grandaĝaj. Tamen inter unuopaj ĉeloj aperas relative esencaj diferencoj rilate aĝon. Dum iuj renoviĝas nur post unu jaro, aliaj povas bezoni eĉ 10 jarojn. Tio dependas de la DNA-enhavo. Plimulto de la ĉeloj estas ekipita per du kromosomaj aroj. Iuj ĉeloj maljuniĝante amasigas pli da DNA. Sekve de tio tiaj ĉeloj povas enhavi 4, 8 aŭ eĉ pli da kromosomaj aroj. Kaj ĝuste tiuj ĉeloj funkcias en koncerna organismo multe pli longe. Kun la fluo de la tempo la nombro de tiaj ĉeloj kreskas, kio povas esti defenda mekanismo kontraŭ multiĝado de damaĝaj mutacioj.
Ĉeokaze la teamo de d-ro Bergmann per similaj metodoj esploris aliajn homajn organojn koncerne kiujn oni estis konvinkitaj, ke ili ne renoviĝas en la vivodaŭro. Temis pri tiom ŝlosilaj, gravaj organoj kiel koro kaj cerbo. Montriĝis, ke eĉ en tiuj organoj novaj ĉeloj povas kreiĝadi en la daŭro de la tuta vivo, kaj ne nur en la feta vivstadio.

El la elsendo 15.09.2022. Legas Maciek kaj Barbara – 02’45”