La unua reĝo de Pollando, Bolesław Chrobry (Boleslao la Brava) eniris la historion kiel brila batalanto kaj estas simbolo de forta Pollando, en liaepoka Eŭropo. La malnovpola vorto >chrobry< signifis iam homon kuraĝan, bravan kaj netimigeblan. Per ĉi tiuj trajtoj distingiĝis la unua pola reĝo – konsidrante la epokon en kiu li vivis kaj regis.
Li naskiĝis en la 966-a aŭ 967-a jaro (la unua dato estas konsiderata kiel la baptojaro, la jaro de kristanigo de Pollando) kiel la unua filo de princo Mieszko la 1-a kaj lia edzino Dobrawa el Ĉeĥio. La junaĝon li pasigis en la germana kortego, konforme al la decido farita dum la konsilio en Kvedlinburgo en 973, kiun partoprenis la imperiestro Otton la 1-a, la ĉeĥa princo Boleslao la 1-a kaj la princo de Pollando, Mieszko la 1-a. Boleslao la Brava transprenis la regadon en 992 forpelinte la pretendantajn al la pola trono la duan edzinon e la patro, vicpatrinon Oda kaj ŝiajn filojn kaj kontraŭbatalinte internajn aliancanojn de Oda.
Boleslao la Brava estis pledanto por kristanigaj misioj, i.a. sur la teritorioj de prusoj, vidante en tio la okazon konkeri ilin. Komence la ĉeĥa episkopo, Wojciech (Adalberto) estis sendita norden por kristanigi la slvanan tribon veletoj, sekve li kun la sama misio direktiĝis al la ĉirkaŭaĵoj de Elbląg (latine Elbinga) por konverti prusojn. Tie li estis murdita. Boleslao la Brava elaĉetis la korpon de la episkopo paginte tiom da oro kiom pezis lia korpo. La episkopo Wojciech estis sepultita en la Katederalo de Gniezno – la unua ĉefurbo de Pollando – kaj baldaŭ poste kanonizita, t.e. proklamita kiel sanktulo. Tio estis tre prestiĝa evento por la juna kristana ŝtato.
En la 1000-a jaro al Gniezno, al la tombo de la sanktulo venis pilgrime la germana imperiesto Otton la 3-a. Dum la okazinta tie solena konsilio li simbole enmanigis al Boleslao la Brava siajn imperiestrajn insignojn kiel esprimon de la favoro por la kronceremonio de la pola princo. Otton la 3-a intencis ankaŭ investi Boleslaon superulo de Slavio, unu el la regionoj, kiu laŭ la vizio de la imperiestro estis formonta kun Italio, Galio kaj Germanio koheran universalan imperion. Dum Gniezno-koncilio estis deciditaj tri novaj episkopejoj en Wrocław, Kołobrzeg kaj Kraków. Krome oni decidis pri la geedziĝo de la filo de Boleslao la Brava, Mieszko kaj la nevino de la imperiestro, Rycheza.
Post la baldaŭa morto de Otton la 3-a (1003) la polaj-germanaj rilatoj ŝanĝiĝis. La nova imperiestro estis kontraŭulo de Boleslao la Brava, kiu ankoraŭ pli frue konkeris Luzacion. La konflikto eksplodis, kiam Chrobry estis atakita de soldatoj de Henriko, la novelektita germana imeriestro. Unu jaron poste Boleslao konkeris Ĉeĥion kaj revenĝe Henriko alianĉiĝinte kun ĉeĥoj kaj paganaj veletoj sturms Poznanon. La bataloj daŭris 15 jarojn. Oni subskribis tri pactraktatojn kaj ĉiam ilia objekto estis Luzacio kaj Milsko. Komence forrabitaj de Pollando teritorioj revenis al ĝi kiel vasala tero, por fine en 1018 baze de pactraktato en Budziszyn ili fariĝis parto de la pola ŝtato.
Post la milito kontraŭ germana imperio Boleslao la Brava organizis batalekspedicion kontraŭ Kievon por helpi al sia bofilo Świętopełek en ties batalo por la trono kun la frato Jarosław. La unua ekspedicio ne sukcesis, sed rezulte de la dua Świętopełek transprenis la regadon, tiel vastigante sur ĉi tiuj teritorioj la polajn influojn. La decida fariĝis la batalo apud Wołyń en kiu Boleslao la Brava disbatis la kievajn trupojn. Revenvoje Boleslao reakiris ankaŭ la teritorion Grody Czerwieńskie (ruĝaj burgoj) perditaj ankoraŭ de lia patro Mieszko la 1-a.
La regado de Boleslao la Brava daŭris pli ol tri jardekojn ĝis lia morto la 17-an de junio 1025. La reĝo estis sepultita en la Ora Kapelo de la Katedralo en Poznano. La kronceremonio okazis laŭ iuj hiotezoj mallonge antaŭ lia morto en aprilo. Tamen aliaj asertas, ke Boleslao la Brava estis kronita kiel la reĝo jam en la 1000-a jaro kaj 25 jarojn poste la ceremnio estis nur renovigita.

El la elsendo 10.01.2025. Legas Barbara – 06′ 17″