Konforme al la teknologiaj progesoj la homaro konstruas ĉiam pli bonajn teleskopojn, sendas siajn sondilojn en la Kosmon kaj serĉas ekstersunsistemjn planedojn, en kiuj povus kreiĝi la vivo. Aliflanke, la demando estas – kaj se efektive ni malkovrus vivon ekster la Tero? Laŭ la eksa estro de la Astrobiologia Instituto de NASA, Carl Pilcher la ideo, ke la Tero estas la unusola planedo en la Universo, en kiu ekzistas vivo estas nedefendebla, ĉar en nia galaktiko troviĝas pli ol 100 miliardoj da steloj. En la Universo estas pli ol 100 miliardoj da galaktikoj. Tio ne estas aparta opinio. Parto de sciencistoj rezonantaj simile asertas, ke la problemo de la fremda vivo ekstertere prefere ne liĝiĝas kun la demando ĉi ni ĝin trovos, sed kiam? NASA destinis 1,1 milionojn da dolaroj por la programo „Sociaj implikaĵoj de astrobiologio”. La realigita antaŭ kelkaj jaroj programo celis ekzameni kiel homoj reagus je eventula malkovro de la fremda vivo. La usonaj sciencistoj turnis sin al reprezentantoj de diversaj religioj, por ke ili helpu kompreni kiel tio ŝanĝus la manieron, en kiu ni perceptas la Universon. Prefere temis pri tio, kiel la ekstertera vivo influus nian internan bonfarton kaj ligitajn kun tio ekzistodilemojn. Oni invitis al la projekto 24 sacerdotojn – kristanajn pastrojn, judan rabenon kaj islaman imamon. Ilia tasko estis respondi kelkajn gravajn demandojn pro la fakto, ke miliardoj da homoj en la mondo identigas sin kun iu el la grandaj religioj. Kaj do ĉu la ekstertera vivo estas menciita en Sanktaj Skriboj, ĉu ĝi konformas al la historioj pri la mondestiĝo. Kaj krome kiel la ekstertera vivo ŝanĝus la percepton de Dio, ĉu religioj devus ŝanĝi siajn doktrinojn? En la historio troviĝas multaj ekzemploj pri novaj sciencaj malkovroj, kiuj ne konformis al la religiaj sistemoj. La demando estis do ankaŭ ĉu laŭ la partoprenantaj la projekton sacerdotoj la ĉefaj religioj de la mondo kapablus akcepti la eblon de la ekstertera vivo, sed damaĝi siajn fundamentojn. Evidentiĝis, ke reprezentantoj de multaj religioj asertas, ke ili povus akcepti tian ideon senprobleme. Tion deklaris d-ro Andrew Davison, anglikana sacerdoto kaj teologo de Kembrigxa Universitato, doktororiĝinto pri biokemio en Oksfordo en sia intervjuo por „The Times”. Liaopinie homoj nereligiemaj ŝajnas trotaksi la defion, kiun spertus homoj kredantaj, se ili havus pruvojn pri la fremda vivo. Simile rezonis reprezentantoj de judaismo kaj islamo, ke ankaŭ ili petus la gvidadon de siaj religioj fronte al la demando, kion la malkovro signifus „por la pozicio kaj digno de la homa vivo”. Nu, kiel sciate ankaŭ en nia Sunsistemo estas kelkaj lokoj ekstertere, kie la vivo povus evolui. Sciencistoj asertas, ke la luno de la Jovo, Eŭropo havas sub la glacikrusto likvan oceanon, kie teorie povas ekzisti vivkondiĉoj. Similaj kondiĉoj regas almenaŭ laŭ enkondukaj rezonadoj sur Enceladuso, glaciluno de la Saturno. Oni konsideras ankaŭ la Marson, kie iam ekzistis likva akvo. Oni konsideras la eblon de vivekzisto en densaj nuboj de la Venuso pri kio siatempe informis sciencistoj el Masaĉuseca Teknologia Instituto, Kar diff-a kaj Kembriĝa Universitatoj.
El la elsendo 04.01.2022. Legas Barbara – 4′ 25″
